Nad barczewskimi rzekami znajduje się kilkanaście mostów, stąd miasteczko nazywane jest Małą Wenecją Północy. Piękne lasy, czyste jeziora i liczne, w ostatnim czasie odrestaurowane, zabytki przyciągają do niego wielu turystów.
Historia Barczewa sięga XIV wieku. Na początku powstało jako Barczewko w 1325 roku. Czterdzieści lat później uzyskało prawa miejskie. Nadał je miastu biskup warmiński Jan II Stryprock. W ówczesnym czasie Barczewem zarządzał sołtys Henryk z Łajs.
Średniowieczna część Barczewa ma zabudowę małomiasteczkową. Przyjemnie chodzi się po wąskich uliczkach, oglądając perełki architektury. Należą do nich m.in. Zamek Biskupi, kościół św. Andrzeja Apostoła, kościół św. Anny i Szczepana, kościół Więzienny św. Dyzmy, Ratusz oraz synagoga, będąca ostatnią tego typu świątynią na Warmii.
Zabytkowe kościoły w Barczewie
Kościół św. Anny i Szczepana zbudowano w XIV wieku, a potem, z powodu licznych pożarów, wielokrotnie przebudowywano. Wystrój świątyni jest w większości barokowy i neogotycki, znajdują się tu organy z 1700 roku. Warto zajrzeć na dziedziniec otoczony murem z trzema dużymi bramami i pięcioma furtkami.
Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła z kaplicą św. Antoniego powstał w 1325 roku. Na uwagę zasługuje jego bogaty wystrój z XVII i XVIII w., z ośmioma barokowymi ołtarzami i rokokową amboną.
Kościół pw. św. Dyzmy to więzienny neogotycki kościół, dawniej nazywany kaplicą. Do końca drugiej wojny światowej przeznaczony był na potrzeby więźniów i straży więziennej.
W zabytkowej synagodze, zbudowanej w stylu klasycystycznym w 1894 roku, obecnie mieści się Galeria Sztuki „Synagoga”.
Fot. By Mamaedka, CC BY 3.0 / Wikimedia Commons
(Tekst MW);